Sejarah awal negara Malaysia yang terdapat dalam pensejarahan Asia Tenggara telah menjadi sumber rujukan di peringkat sekolah dan juga universiti. Periode dari 100EU hingga 1400EU lazimnya mengandungi naratif ringkas mengenai kerajaan tua. Semenanjung Tanah Melayu mewarisi negeri-kerajaan tua Kataha (Kedah), Langkasuka, Panpan, Chihtu dan Baruas yang telah lama terdapat dalam buku sejarah. Bagaimanapun Sarawak kini tidak mewaris apa-apa sedangkan pesisir pantai Borneo di sebelah barat, selatan dan timur terdapat banyak negeri-kerajaan tua seperti Sambas, Mempawah, Pontianak, Landak, Sukadana, Sampit, Banjarmasin, Kutei, Pasri, Bolongan dan Brunei. Terdapat kekosongan dari segi masa dan ruang dalam pensejarahan negeri Sarawak kini. Kajian yang lebih teliti terhadap beberapa sumber primer peribumi di Arkipelago Melayu seperti Silsilah Raja-Raja Brunei dan karya Jawa, Nagarakertagama, telah membongkar beberapa toponim seperti Sarawak, Samarahan, Saribas, Kalaka dan Malanau yang kini merupakan pusat pentadbiran negeri itu. Sumber primer peribumi telah menyatakan bahawa toponim ini adalah negeri yang pernah menjadi jajahan takluk Majapahit selepas itu di bawah Brunei pula. Karangan ini tuba memaparkan naratif ringkas seperti pendekatan yang terdapat dalam pensejarahan Asia Tenggara dan Semenanjung Malaysia. Akhirnya karangan ini mencadangkan negeri kerajaan awal yang diwarisi oleh negeri Sarawak sekarang dinobatkan ke dalam buku sejarah kurikulum sejarah Negara.
Kajian ini untuk menunjukkan bahawa penentuan tanah air umat Melayu perlu dilihat dalam perspektif pendekatan atau teori yang baru, yakni teori 'The New Malay Homeland'. Ahli Linguistik sejarah pada abad ke-20 dan pada abad ini, iaitu pada abad ke-21 banyak telah melakukan kajian untuk membuktikan bahawa sebenarnya umat Melayu bukan bermigrasi daripada Yunan, sebaliknya daripada Taiwan dan kemudiannya menjadikan Borneo sebagai tanah air kedua umat Melayu. Untuk menjitukan lagi teori ini, maka kajian rekonstruksi dan klasifikasi bahasa Iban di Sarawak dilakukan agar maklumat-maklumat fosil linguistik yang wujud dalam bahasa Iban pada peringkat purbanya dapat membuktikan dan memperkukuhkan hujah bahawa teori di atas adalah benar. Dua kaedah kajian diaplikasi dalam penelitian ini, iaitu kaedah kepustakaan dan kaedah lapangan. Kaedah kajian kepustakaan lebih melihat kepada aspek pembacaan untuk mendapatkan maklumat berkaitan bidang kajian. Kajian-kajian awal ke atas bahasa Iban sejak abad ke-18 sehinga abad ke-21 telah diselidiki. Maklumat berkaitan bidang ilmu linguistik bandingan juga telah dibaca secara seksama. Berkaitan kaedah kajian lapangan, metode semak dan metode cakap dengan pengaplikasian teknik-teknik khas telah dilakukan. Berdasarkan lokasi kajian, tujuh varian bahasa Iban telah diteliti, yakni varian Iban Sri Aman (SA), Betong (BTG), Sarikei (SKEI), Sibu (SBU), Kapit (KPT), Bintulu (BTL) dan Limbang (LMBG) . Hasil penelitian menunjukkan bahawa bahasa Iban Purba Sarawak (IPS) memiliki enam fonem vokal *a, *a, *i, *u, *e, *o; tiga diftong *-uy, *-ay, *-aw dan sembilan belas konsonan, iaitu *p, *b, *t, *d, *k, *g, */, *s, *h, *1, *r, *m, *n, *0, *N, *dZ, *tS, *w, dan *y. Beberapa inovasi fonologi juga diperoleh apabila perbandingan dilakukan antara IPS dengan Bahasa Melayik Purba (BMP), iaitu i) BMP *h > IPS */; ii) BMP *-d > IPS *zero, iii) BMP *-g > IPS *zero, iv), dan BMP *r, *1 > IPS *r. Pada tahap morfologi wujud inovasi dan retensi antara IPS dan BMP, iaitu BMP *ni/di > IPS *ba/ dan morfem BMP *{une (N)}, *{be(R)} dan *ite(R)1 diretensi sepenuhnya dalam IPS. Berdasarkan dapatan daripada kajian ini membuktikan bahawa terdapat ikatan rapat antara BMP dengan IPS dapatan ini juga membuktikan bahawa Borneo adalah tanah air kedua umat Melayu setelah umat ini bermigrasi keluar daripada Taiwan.
Learning Strategy and Study Inventory (LASSI) merupakan suatu instrumen laporan kendiri yang digunakan untuk menilai strategi pembelajaran berdasarkan model umum pembelajaran kognitif dan model strategik pembelajaran. untuk mendapatkan maklumat tentang strategi pembelajaran pelajar Perubatan dan Pergigian di Institusi Pengajian Tinggi Awam (IPTA) dan Swasta (IPTS). Instrumen yang telah dibangunkan oleh LASSI diadaptasi dan digunapakai. Tiga komponen utama yang diukur dalam LASSI iaitu KEMAHuAn, KEMAHIrAn dan PErATurAn KEnDIrI. Populasi kajian merangkumi pelajar lepasan STPM dan Matrikulasi dari IPTA dan IPTS yang mengikuti program Perubatan serta Pergigian atau program Perubatan sahaja. Secara keseluruhannya, persepsi pelajar menunjukkan keperihatinan pelajar untuk mempelajari maklumat baru, sikap dan minat terhadap bidang yang dipelajari dan disiplin diri amat rendah berbanding pelajar di negara maju. Perbandingan skor pelajar IPTA dan IPTS menunjukkan terdapat perbezaan bagi faktor Kebimbangan, Pemprosesan Maklumat dan Strategi Pengujianan. Perbandingan skor pelajar lepasan Matrikulasi dan STPM pula menunjukkan tiada perbezaan signifikan bagi hampir semua skor bagi faktor LASSI kecuali Mat Bantu Pembelajaran dan Pengujian Kendiri. Perbandingan skor pelajar Perubatan dan Pergigian pula menunjukkan strategi pembelajaran bagi kedua dua kumpulan pelajar yang mengikuti bidang kritikal tersebut adalah sama dengan tiada sebarang perbezaan yang signifikan dalam sebarang faktor LASSI. Dapatan kajian juga menunjukkan bahawa keseluruhan pelajar yang mengikuti program kritikal mempunyai strategi pembelajaran yang kurang baik. Sehubungan itu pihak pengurusan perlu mengambil inisiatif untuk membantu pelajar dalam memperkemaskan strategi pembelajaran mereka. Strategi pembelajaran yang kurang efektif akan mengundang kesan sampingan yang tidak sihat seperti kemurungan atau stress di kalangan pelajar.