Penyakit tifoid adalah penyakit berjangkit bawaan air dan makanan yang disebabkan oleh Salmonella typhii. Penyakit ini berlaku di seluruh durtia dan endemik di Kelantan. Pada April 2005, terdapat peningkatan kes tifoid yang dinotifikasi di daerah Bachok dan wabak telah diistiharkan. Pasukan siasatan telah dibentuk di mana setiap kes telahydisiasat dengan segera dan tindakan kawalan telah diambil seperti pemeriksaan dan penutupan premis makanan, kerja-kerja sanitasi dan pendidikan kesihatan. Pengesanan kes secara aktifjuga telah dilakukan. Mukim Gunong mencatatkan jumlah kes tertinggi iaitu 46.3%. Majoriti daripada kes terdiri daripadapelajar. Dua pembawa dari kalangan kontek juga turut dikesan. Lekuk epidemik menggambarkan berlakunya wabak purtca lazim. Lima daripada 1 1 1 bilangan sampel air dan dua daripada 146 bilangan sampel makanart yang diperiksa adalah positif terhadap Salmonella species tetapi tiada yang positif terhadap Salmonella typhii. Meskipun Pasar Jelawat merupakan lokasi yang disyakki sebagai punca utama jangkitan, ianya tidak dapat disahkan melalui penyiasatan dan ujan makmal.
Kajian kuasbeksperimental telah di lakukan di tiga buah penempatan pembangunan tanah di negeri Johor, Pahang dan Perak, Semenanjung Malaysia daripada Januari 2003 sehingga Disember 2003 untuk menilai keberkesanan satu program intervensi yang komprehensif dalam mengurangkan tingkahlaku berisiko dikalangan remaja. Tiga buah sekolah yang diberi intervensi (disebut sebagai sekolah kes) dan tiga buah lagi sekolah tidak diberi sebarang intervensi (sekolah kawalan) telah dipilih untuk ketiga»tiga kawasan penempatan pembangunan tanah tersebut. Data pra»intervensi dan pos-intervensi telah diambil daripada setiap remaja tingkatan satu yang menjadi sampel kajian. Walaupun terdapat peningkatan signifikan dalam peratusan remaja yang bertingkahlaku berisiko pos-intervensi, namun peningkatan tersebut adalah lebih tinggi (32 .2%) di sekolah kawalan berbanding
Y sekolah kes (29.2%). Penurunan yang signifikan dikalangan mereka yang telah dikenalpasti sebagai bertingkahlaku berisiko semasa pra»intervensi berlaku cli sekolah kes (25.8%) dan juga kawalan (32.6%). Kajian ini telah menunjukkan kepentingan program interventif remaja yang bukan sahaja boleh mengurangkan bilangan remaja yang bertingkahlaku berisiko malah mencegah
sebahagian besar remaja daripada bertingkahlaku berisiko.