Kajian ini telah dijalankan dengan menghasilkan dua sistem komposit iaitu komposit epoksi berpengisi montmorillonite (MMT) dengan dan tanpa cecair getah asli terepoksida (LENR) secara kaedah pencampuran in situ. Komposit telah di pra-matang pada tiga suhu iaitu pada suhu 30 °C, 50 °C atau 70 °C . Kedua dua sistem dimatang pada suhu 130 °C atau 140 °C. Ujian hentaman Izod dan ujian keliatan patah ke atas komposit yang dihasilkan menunjukkan peningkatan maksimum sebanyak 44% dengan penambahan MMT dan 29% peningkatan dengan penambahan getah asli terepoksida. Selain kandungan MMT, suhu pra matang 70 °C memberikan kesan yang ketara terhadap kekuatan hentaman dan keliatan patah sistem epoksi berpengisi MMT. Suhu pra-matang 50 °C merupakan suhu yang optimum dan berupaya memberikan kekuatan hentaman dan keliatan patah yang baik kepada sistem epoksi berpengisi MMT getah asli terepoksida. Suhu matang bagi kedua dua sistem tidak memberikan kesan yang ketara kepada sifat mekanikal kedua dua sistem komposit ini. Pemeriksaan mikrostruktur melalui mikroskop elektron transmisi menunjukkan MMT tertabur dengan susunan interkalasi. Peningkatan kandungan MMT melebihi 1 % berat menunjukkan kehadiran taktoid dan penggumpalan silikat.
Biofiber is used in the polymer based composite as a renewable resource due to its positive environmental benefits, biodegradable properties, low cost and high toughness. Biocomposite was fabricated using oil palm empty fruit bunch (EFB) as filler in phenolated EFB (PEFB) matrix. Phenolated EFB (PEFB) obtained from liquefaction of EFB in phenol was used as a biopolymer to replace novolak phenolic resin which is commonly used in composite materials. Sulfuric acid was used as a catalyst in the liquefaction reaction. The effect of thermal aging and blending ratio of PEFB matrix and EFB fibers on the mechanical properties of composites has been studied. The flexural data before and after thermal aging revealed the optimum amount of EFB filler is 50% . The result showed better compatibility between EFB and PEFB when compared with EFB and commercial novolak resin.
Kertas ini membentangkan kesan dua teknik pengaktifan bermangkin yang berbeza terhadap prestasi terma bagi penyebar haba cip balikan. Penyaduran nikel tanpa elektrik digunakan sebagai salah satu teknik saduran kerana ia boleh membentuk satu lapisan nikel yang ketebalannya seragam ke atas substrat kuprum. Proses pengaktifan bermangkin perlu dilakukan dahulu untuk mengenapkan sesetengah atom nikel ke atas substrat kuprum, supaya enapan nikel mampu untuk memangkinkan proses penurunan yang seterusnya. Dua jenis teknik pengakitfan telah dikaji, iaitu pemulaan galvani dan penyaduran nipis nikel-kuprum. Ujian simpanan suhu tinggi telah dijalankan untuk mengkaji takat resapan antara logam bagi lapisan nikel and kuprum. Kemeresapan terma bagi penyebar haba telah dikaji dengan menggunakan peralatan Nano-flash. Keputusan yang diperolehi menunjukkan bahawa penyebar haba yang diproses dengan penyaduran nipis nikel-kuprum mempunyai nilai kemeresapan terma (35-65 mm2 s-1) yang lebih rendah berbanding dengan penyebar haba yang diproses dengan teknik pemulaan galvani (60-85 mm2 s-1). Selain daripada itu, kajian ini juga menemui ketebalan lapisan antara logam nikel-kuprum dalam penyebar haba ini bertambah daripada 0.2 μm pada keadaan asal kepada 0.55 μm selepas 168 jam simpanan suhu tinggi. Lapisan antara logam nikel-kuprum mempunyai kekonduksian terma yang lebih rendah berbanding dengan kuprum tulen, ini telah merendahkan kemeresapan terma bagi penyebar haba. Kesimpulannya, teknik pemulaan galvani meyediakan prestasi terma yang lebih baik untuk penyebar haba yang digunakan dalam pembungkusan semikonduktor.
Proses pencecairan lignin soda telah dilakukan dengan menggunakan fenol dengan nisbah 1:3. Proses dilakukan selama 90 minit pada suhu 130oC dalam keadaan refluk. Hasil pencecairan iaitu pemfenolan lignin (PL) telah dianalisis dengan Spektrometer Inframerah Transformasi Fourier (FTIR), reometer dan analisis termogravimetri (TGA). Sampel yang disintesis dengan menggunakan asid hidroklorik sebagai mangkin memberikan keputusan yang terbaik. Analisis FTIR menunjukkan kehadiran kumpulan berfungsi yang signifikan seperti gelang aromatik, alkohol dan karbonil. Kesemua sampel PL mematuhi persamaan Arhenius dan bersifat pseudo-plastik. Peratus kehilangan berat sampel dan kadar penguraian sampel PL dipengaruhi oleh jenis mangkin yang digunakan. Sampel PL yang disintesis dikelaskan sebagai biopolimer resin fenolik.
Komposit epoksi berpengisi hibrid OMMT (organ-monmorilonit) dan getah asli terepoksida (ENR) telah dihasilkan dengan menggunakan kaedah penyemperitan berskru kembar pusingan searah. Ujian regangan ke atas sistem epoksi yang dihasilkan menunjukkan modulus Young bagi komposit hibrid epoksi adalah lebih tinggi daripada resin tanpa pengisi dan nilai modulus didapati meningkat dengan peningkatan komposisi OMMT dalam matriks (setinggi 40% peningkatan). Hal ini dipercayai adalah disebabkan oleh sifat tegar lapisan MMT. Sementara itu, peningkatan luas permukaan kawasan antara fasa ekoran kehadiran fasa penambah didapati telah mengurangkan tegasan alah dan terikan akhir komposit hibrid yang dihasilkan. Pemeriksaan mikrostruktur komposit hibrid epoksi melalui TEM dan xRD mendedahkan taburan OMMT dalam matriks epoksi dengan susunan interkalasi dan pengelupasan. Analisis DSC ke atas sampel yang termatang menunjukkan bahawa T g sistem komposit hibrid adalah rendah berbanding dengan sistem perduaan (ESB dan ESLE). Pengurangan ketumpatan taut silang disyaki merupakan punca penyusutan T g ini.
The effects of liquid natural rubber (LNR) on the morphology and mechanical properties of rubber modified epoxy were investigated. Epoxy composites were prepared in four different compositions of LNR (3, 5, 7 and 9phr) by using twin screw extruder. The samples for tensile, fracture toughness and impact tests were prepared according to ASTM D 638, D 5045 and D 256. The elastomeric nature of rubber can act as energy dissipating centre to cause the ductile fracture for the rubber modified epoxy. They was an obvious increment of fracture toughness where maximum value was observed with 3 phr LNR. A clear increment of impact strength at 3 phr LNR was observed, followed by a small increment at 5 phr and no further increment at 7 and 9 phr LNR. The tensile strength showed a similar trend with impact strength and Young’s modulus. SEM micrographs showed an increment of rubber particle size when the amount of LNR was increased and caused the mechanical properties to drop.
L18 orthogonal array in mix level of Taguchi robust design method was carried out to optimize experimental conditions for the preparation of polymer blend composite. Tensile strength and neutron absorption of the composite were the properties of interest. Filler size, filler loading, ball mixing time and dispersion agent concentration were selected as parameters or factors which are expected to affect the composite properties. As a result of Taguchi analysis, filler loading was the most influencing parameter on the tensile strength and neutron absorption. The least influencing was ball-mixing time. The optimal conditions were determined by using mix-level Taguchi robust design method and a polymer composite with tensile strength of 6.33 MPa was successfully prepared. The composite was found to fully absorb thermal neutron flux of 1.04 x 105n/cm2/s with only 2 mm in thickness. In addition, the filler was also characterized by scanning electron microscopy (SEM) and elemental analysis (EDX).
The effect of various multi-walled carbon nanotubes (MWNTs) on the tensile properties of thermoplastic natural rubber (TPNR) nanocomposite was investigated. The nanocomposite was prepared using melt blending method. MWNTs were added to improve the mechanical properties of MWNTs/TPNR composites in different compositions of 1, 3, 5, and 7 wt.%. The results showed that the mechanical properties of nanocomposites were affected significantly by the composition and the properties of MWNTs. SEM micrographs confirmed the homogenous dispersion of MWNTs in the TPNR matrix and promoted strong interfacial adhesion between MWNTs and the matrix which was improved mechanical properties significantly.